link:
https://www.wetgiw.gov.pl/main/aktualnosci/Glowny-Lekarz-Weterynarii-wspiera-dobrostan-zwierzat-koniowatych/idn:2592

Główny Lekarz Weterynarii informuje o nowej Inicjatywie Wolontariuszy na rzecz dobrostanu zwierząt koniowatych, działającej przy Platformie Dobrostanowej Komisji Europejskiej. Efektem prac tej inicjatywy jest ulotka skierowana do turystów oraz osób korzystających z usług, w których biorą udział zwierzęta koniowate, takie jak konie, kucyki i osły.

Ulotka ma na celu upowszechnienie wiedzy na temat prawidłowych warunków utrzymywania zwierząt koniowatych. Zawiera informacje na temat odpowiedniego zachowania osób obsługujących te zwierzęta, ich podejścia do zwierząt oraz oceny kondycji zwierząt koniowatych. Dzięki tej inicjatywie, turyści i użytkownicy usług będą mogli lepiej zrozumieć, jak dbać o dobrostan koni, kucyków i osłów, co przyczyni się do poprawy warunków ich utrzymywania i traktowania.

Główny Lekarz Weterynarii zachęca wszystkich do zapoznania się z ulotką i stosowania się do zawartych w niej wskazówek, aby wspólnie dbać o dobrostan zwierząt koniowatych.

Choroba niebieskiego języka (Bluetongue) jest zakaźną chorobą przeżuwaczy, zarówno domowych jak i dzikich (chorują na nią bydło, owce i kozy, ale także sarny, jelenie, łosie, afrykańskie antylopy, wielbłądy, słonie), wywoływaną przez wirus z rodzaju Orbivirus (Reoviridae).
 

O chorobie niebieskiego języka

Choroba niebieskiego języka (Bluetongue) jest zakaźną chorobą przeżuwaczy, zarówno domowych jak i dzikich (chorują na nią bydło, owce i kozy, ale także sarny, jelenie, łosie, afrykańskie antylopy, wielbłądy, słonie), wywoływaną przez wirus z rodzaju Orbivirus (Reoviridae). Zwierzęta nie zarażają się bezpośrednio od siebie, a jedynie poprzez owady kłująco-ssące z rzędu muchówek,  rodzaju kuczmany (Culicoides) oraz poprzez krew lub nasienie.

Na terytorium Polski choroba niebieskiego języka podlega obowiązkowi zwalczania.

Choroba nie przenosi się na inne gatunki zwierząt gospodarskich i domowych oraz na ludzi, co oznacza, że mięso, mleko, skóry i wełna oraz inne produkty pochodzące od przeżuwaczy nie stanowią zagrożenia dla ludzi. 

Objawy

Bydło zakaża się znacznie częściej niż owce, aczkolwiek bydło choruje rzadko. Ponadto choroba ta u bydła przebiega w łagodniejszej postaci niż u owiec. Po przechorowaniu bydło może stać się nosicielem zarazka, co prowadzi do zakażania kuczmanów i przenoszenia wirusa za ich pośrednictwem na zwierzęta zdrowe.

Z uwagi na długi okres wylęgania choroby objawy kliniczne u bydła mogą nie być widoczne nawet do 60-80 dnia po zakażeniu. Jednakże jeśli wystąpią, można zaobserwować:

• gorączkę,
• ślinotok,
• zaczerwienienie i obrzęk błony śluzowej jamy ustnej,
• owrzodzenie opuszki zębowej i niekiedy końca języka,
• zapalenie koronki i tworzywa racic, będące przyczyną kulawizny,
• u krów mlecznych - łuszczenie się naskórka strzyków i tworzenie się strupów,
• ronienia,
• rodzenie zdeformowanych cieląt, przy czym deformacje dotyczą najczęściej głowy. Na zakażenie najbardziej podatne są płody w okresie rozwoju mózgu.

U owiec choroba może przebiegać od zakażenia bezobjawowego lub postaci przewlekłej do nadostrej i ostrej. Można zaobserwować następujące objawy kliniczne:

• bardzo wysoka temperatura ciała 41-42^oC,
• spadek kondycji, posmutnienie, depresja i utrata mleczności,
• obrzęk warg, powiek i małżowin usznych,
• silne zaczerwienienie błony śluzowej policzków i jamy nosowej,
• drobne wybroczyny pod śluzówką jamy ustnej i nosowej,
• owrzodzenie warg, opuszki zębowej oraz w niektórych przypadkach języka,
• duszność, ślinotok, obfity wypływ z nosa, początkowo surowiczy, następnie śluzowo-ropny i krwawy,
• wymioty mogące być przyczyną zachłystowego zapalenia płuc,
• przekrwiony, obrzękły, siny i wystający z jamy ustnej język,
• biegunka, kał z domieszką krwi,
• kulawizna jako następstwo zapalenia koronki i tworzywa racic,
• możliwe zapalenie płuc i zwyrodnienie mięśni,
• ciężarne samice mogą rodzić martwe lub zdeformowane jagnięta.

 

APEL do właścicieli zwierząt - podczas upałów

 

Zalecenia Podkarpackiego Wojewódzkiego Lekarza Weterynarii dla kupujących żywność pochodzenia zwierzęcego wyprodukowaną przez podmioty nadzorowane przez Inspekcję Weterynaryjną

1. Zakupy mięsa i wędlin tylko z legalnych źródeł.

Wybór produktów i wyrobów mięsnych pochodzących od legalnych dostawców lub hodowców, którzy przestrzegają standardów higieny i zasad bezpieczeństwa produkcji żywności.
Kupujący powinni być świadomi możliwych zagrożeń i weryfikować pochodzenie i bezpieczeństwo oferowanych produktów.

2. Zakupy mięsa, wędlin i wyrobów garmażeryjnych z wiarygodnego źródła – rolniczy handel detaliczny (RHD).

W przypadku RHD wymagane jest oznakowanie miejsca zbywania żywności, w tym:
1) być czytelne i widoczne dla konsumenta;
2) zawierać napis „rolniczy handel detaliczny”;
3) wskazywać dane:

• imię i nazwisko albo nazwę i siedzibę podmiotu prowadzącego rolniczy handel detaliczny;
• adres miejsca prowadzenia produkcji zbywanej żywności;
• weterynaryjny numer identyfikacyjny podmiotu prowadzącego rolniczy handel detaliczny – świadczący o objęciu działalności związanej z produkcją żywności nadzorem Inspekcji Weterynaryjnej.

Przy nieoznakowaniu miejsca sprzedaży należy żądać w/w danych od sprzedawcy, a w przypadku braku ich uzyskania powinno odstąpić się od zakupu.

3. Mięso, wędliny i przetwory oferowane do sprzedaży powinny być przechowywane w odpowiednich warunkach.

Kupujący powinni zwrócić uwagę na:

• czystość stanowiska sprzedaży i sposób przechowywania produktu;
• spełnienie warunków chłodniczych, produktów o krótkim terminie przydatności do spożycia i szybko psujących się, które wymagają przechowywania w odpowiedniej temperaturze.

4. Unikanie zakupu i spożywania żywności niewiadomego pochodzenia.

Należy zachować szczególną ostrożność przy zakupie mięsa/wędlin/przetworów  poza legalnymi targami, bazarami, w tym oferowanych na ulicach (bezpośrednio ze środków transportu) lub w innych miejscach, gdzie pochodzenie i warunki przechowywania mogą stwarzać zagrożenia bezpieczeństwa żywości.

5. Przestrzeganie zasad higieny

Skuteczne mycie rąk, a także mycie i dezynfekcja powierzchni i narzędzi mających kontakt z żywością to kluczowy warunek bezpieczeństwa produkowanej żywności.
Za bezpieczeństwo oferowanej żywności odpowiada zgodnie z prawodawstwem Unii Europejskiej jej producent, a od momentu zakupu żywności, ta odpowiedzialność spada na konsumenta, w tym niezwykle ważne jest dalsze przestrzeganie zasad higieny oraz zachowanie łańcucha chłodniczego w czasie jej przechowywania.
 
                                                   dr n. wet. Mirosław Welz
                                     Podkarpacki Wojewódzki Lekarz Weterynarii

Dzień 1 stycznia 2024 r. jest datą wejścia w życie nowego brzmienia przepisu art. 53 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (Dz. U. 2023 poz. 1075).

Jako że do tego terminu system teleinformatyczny służący prowadzeniu dokumentacji leczenia zwierząt przez właścicieli lub posiadaczy zwierząt, od których lub z których pozyskuje się żywność, nie zostanie udostępniony przez Głównego Lekarza Weterynarii, przedmiotowa dokumentacja powinna być prowadzona na podstawie przepisów Unii Europejskiej.

Jednocześnie z uwagi na fakt, iż przepisy unijne nie określają wzoru tej dokumentacji, ale stwarzają możliwość jej prowadzenia w formie papierowej lub elektronicznej, dopuszczalne jest przyjęcie prowadzenia tej dokumentacji w jednej z tych form, z wykorzystaniem wzoru stosowanego dotychczas.

Więcej informacji w linku: https://www.gov.pl/web/rolnictwo/prowadzenie-dokumentacji-leczenia-zwierzat-i-stosowanych-produktow-leczniczych-w-oczekiwaniu-na-system-teleinformatyczny


 

Od 10 maja 2023 r. obowiązują zmiany przepisów polegające na odstąpieniu od części wymagań związanych ze zwalczaniem afrykańskiego pomoru świń (ASF).

Kolbuszowa, dnia 5 grudnia 2022r.

 

              OGŁOSZENIE O SZKOLENIU

w zakresie:
- prowadzenia uboju na użytek własny
Powiatowy Lekarz Weterynarii w Kolbuszowej zaprasza osoby prowadzące ubój zwierząt poza rzeźnią na użytek własny na bezpłatne szkolenie.
 
Szkolenia odbywają się w Powiatowym Inspektoracie Weterynarii w Kolbuszowej
ul. Handlowa 2. 
 
 
Koszt szkolenia: bezpłatne
Informacje o szkoleniu dostępne w siedzibie Powiatowego Inspektoratu Weterynarii w Kolbuszowej (pon.-pt. w godzinach: 8.00-14.00 oraz pod numerem telefonu 17/283 23 97).
Po zakończeniu szkolenia Powiatowy Lekarz Weterynarii w Kolbuszowej wystawia, na prośbę osoby zainteresowanej, zaświadczenia o odbyciu szkolenia.
Za wystawienie zaświadczenia pobierana jest opłata skarbowa w wysokości 17 zł, którą należy uiścić na konto Urzędu Miejskiego w Kolbuszowej.
Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z 12 marca 2018r. osoby prowadzące ubój na użytek własny powinny posiadać zaświadczenie                          o odbyciu szkolenia zorganizowanego przez powiatowego lekarza weterynarii                        w zakresie ochrony zwierząt podczas uboju.
        
 
                                             Powiatowy Lekarz Weterynarii w Kolbuszowej
                                                             lek. wet. Marek Olszowy

Pryszczyca
(Foot and mouth disese – FMD) jest wirusową, bardzo zakaźną chorobą zwierząt parzystokopytnych, w tym bydła, świń, owiec i kóz.
Wirus pryszczycy przenosi się przez kontakt bezpośredni pomiędzy zwierzętami, za pośrednictwem mięsa i produktów mięsnych, mleka i jego
przetworów, nasienia, skór, wełny, paszy dla zwierząt, itp.
Wirus może być przenoszony także przez człowieka, sprzęt gospodarski, ptaki, owady, gryzonie, środki transportu czy odzież.
Objawy chorobowe:
- gorączka, apatia, utrata apetytu, brak przeżuwania, gwałtowny spadek mleczności;
- zwiększone pragnienie i obfite ślinienie;
-pęcherze na języku, wargach i dziąsłach, śluzawicy u bydła/tarczy ryjowej u świń, na skórze szpary międzyracicowej, a także na wymieniu i strzykach;
- po pęknięciu pęcherzy - bolesne rany, owrzodzenia;
-cielęta i prosięta, karmione mlekiem zwierząt chorych na pryszczycę często padają z objawami biegunki i ogólnego wycieńczenia;
- równie często dochodzi do padnięć zwierząt dorosłych.

Tymczasowe minimalne zasady bioasekuracji przy udostępnianiu wybiegów dla stad gęsi reprodukcyjnych i rzeźnych, w związku z sytuacją epizootyczną spowodowaną wysoce zjadliwą grypą ptaków (HPAI).

WAŻNA INFORMACJA DLA HODOWCÓW
TELAZJOZA jest bardzo groźną chorobą o charakterze inwazyjnym, gdzie czynnikiem etiologicznym są nicienie  z rodzaju Thelasia, których cykl rozwojowy przebiega z udziałem żywicieli pośrednich i wektorów – much z rodziny Muscidae. Dojrzałe samice nicieni rodzą w worku spojówkowym liczne larwy, które są zlizywane przez muchy. W jamie ciała owadów larwy nicieni rozwijają się w ciągu miesiąca do stadium inwazyjnego. Larwy inwazyjne migrują do ssawki much, skąd w czasie kolejnego zlizywania przez nie wydzielin z oka przedostają się do worka spojówkowego kolejnej sztuki najczęściej żubra lub bydła. Toksyczne działanie metabolitów pasożyta oraz mechaniczne drażnienie spojówki i rogówki powodują ostre zapalenie spojówki, łzawienie, obrzęk, nastrzykanie naczyń spojówki, światłowstręt, wysięk surowiczo-śluzowy, wysięk ropny zlepiający powieki. Następnie pojawia się zmętnienie rogówki oraz jej owrzodzenie, a później wtórne zakażenia wywołujące ropne zapalenie gałki ocznej. W stanach bardziej zaawansowanych choroba może mieć charakter ogólny  z niechęcią do pobierania pokarmu, niestrawnością i utratą wagi. Często obserwowane są zaburzenia behawioralne, wskazujące na pobudzenie układu nerwowego, związane z postępującą ślepotą  - ataki agresji, ocieranie okolic oczu o różnorodne przeszkody – skrajnie może dochodzić nawet do autoamputacji chorej gałki ocznej. Stwierdza się bardzo silny ból, duże cierpienie, niesprawność oraz brak możliwości reagowania na zagrożenia środowiskowe. Niestety chore zwierzęta u których stwierdza się zaawansowaną telazjozę (ślepotę) mogą zginąć w tragicznych, traumatycznych okolicznościach.
Aktualnie najbardziej niepomyślna sytuacja w przedmiotowym zakresie występuje w stadach żubrów bytujących na terenie Nadleśnictw: Baligród, Lesko i Komańcza. W związku z tym, że wiele miejsc wypasu jest lub może być wspólnym pastwiskiem dla żubrów, jeleni, saren, bydła, owiec, kóz, a zlikwidowanie much w środowisku jest niemożliwe, istnieje praktycznie realna możliwość przeniesienia przez żywicieli pośrednich i wektorów – much, nicieni z rodzaju Thelazia na zwierzęta gospodarskie. Koniecznym jest przeprowadzanie przez posiadaczy zwierząt przebywających na wypasach częstych przeglądów stanu zdrowia, a w szczególności dokonywanie oceny stanu narządu wzroku pod kątem wykluczenia tej groźnej choroby. W przypadku stwierdzenia u bydła zmian w postaci: zmętnienia lub zmatowienia rogówki, łzawienia, zlepiania powiek, obrzęku powiek, światłowstrętu, wysięku ropnego, nadżerek lub wrzodów rogówki, ropnego zapalenia oczu, ślepoty,  właściciel lub opiekun zwierząt powinien takie przypadki niezwłocznie zgłosić lekarzowi weterynarii celem wykluczenia telazjozy.
Ważne jest, aby hodowcy systematycznie wykonywali profilaktyczne zabiegi odrobaczania (zwalczanie endopasożytów) zwierząt bydła, owiec, kóz przed okresem pastwiskowym i po okresie pastwiskowym, a w przypadku potrzeby zwalczania ektopasożytów, z zachowaniem obowiązującej karencji.

Krosno, 8 marca 2021 r.
PODKARPACKI WOJEWÓDZKI
LEKARZ WETERYNARII

ZALECENIA DLA DROBNOTOWAROWYCH HODOWCÓW DROBIU - CHÓW PRZYZAGRODOWY

• karmienie i pojenie drobiu w pomieszczeniach zamkniętych, do których nie mają dostępu ptaki dzikie;
• przetrzymywanie drobiu na ogrodzonej przestrzeni, pod warunkiem uniemożliwienia kontaktów z dzikim ptactwem;
• odizolowanie od innego drobiu, kaczek i gęsi;
• przechowywanie paszy, w tym zielonki, w pomieszczeniach zamkniętych lub pod szczelnym przykryciem, uniemożliwiającym kontakt z dzikim ptactwem;
• unikanie pojenia ptaków i czyszczenia kurników wodą pochodzącą spoza gospodarstwa (głównie ze zbiorników wodnych i rzek);
• zgłaszanie lekarzowi weterynarii, wójtowi, burmistrzowi, i innym organom władzy lokalnej zaobserwowanego spadku nieśności lub nagłych, zwiększonych padnięć drobiu;
• po każdym kontakcie z drobiem lub ptakami dzikimi umycie rąk wodą z mydłem;
• używanie odzieży ochronnej oraz obuwia ochronnego przy czynnościach związanych z obsługą drobiu;
• osobom utrzymującym drób w chowie przyzagrodowym, aby nie były zatrudniane w przemysłowych fermach drobiu.

ZALECENIA DLA HODOWCÓW GOŁĘBI

• karmienie i pojenie gołębi w sposób wykluczający dostęp ptaków dzikich;
• przechowywanie paszy w pomieszczeniach zamkniętych lub pod szczelnym przykryciem uniemożliwiającym kontakt z dzikim ptactwem.

ZALECENIA DLA PRZEMYSŁOWYCH PRODUCENTÓW DROBIU

• przetrzymywanie ptaków w odosobnieniu (obowiązkowo w okresie wiosennych oraz jesiennych wędrówek dzikich ptaków) lub na wolnej, ogrodzonej przestrzeni, pod warunkiem ograniczenia kontaktu z dzikim ptactwem;
• karmienie i pojenie drobiu w pomieszczeniach zamkniętych, do których nie mają dostępu ptaki dzikie;
• zielonki stosowane w karmieniu drobiu wodnego (kaczki i gęsi), szczególnie w okresie wiosennych oraz jesiennych wędrówek dzikich ptaków, nie mogą pochodzić z terenów wysokiego ryzyka zanieczyszczenia ich wirusem wysoce zjadliwej grypy ptaków, z okolic zbiorników wodnych, bagien, i innych miejsc stanowiących ostoję ptaków dzikich;
• szczelne przykrycie pojemników z karmą i wodą do picia lub przetrzymywanie ich wewnątrz budynków, a także unikanie pojenia ptaków i czyszczenia pomieszczeń wodą pochodzącą spoza gospodarstwa (głównie ze zbiorników wodnych i rzek);
• ograniczenie przemieszczania się osób postronnych oraz zwierząt pomiędzy obiektami, w których przechowywana jest karma dla zwierząt a obiektami, w których bytuje drób;
• rozłożenie przed wejściami do budynków, gdzie utrzymywany jest drób mat nasączonych środkiem dezynfekcyjnym;
• wprowadzenie zakazu wjazdu pojazdów na teren fermy, poza działaniami koniecznymi np. dowóz paszy, odbiór drobiu do rzeźni lub przez zakład utylizacyjny;
• obowiązkową dezynfekcję pojazdów wjeżdżających;
• rozłożenie mat dezynfekcyjnych przed wjazdem i wejściem na teren gospodarstwa;
• używanie odzieży ochronnej oraz obuwia ochronnego przy czynnościach związanych z obsługą drobiu;
• wprowadzenie obowiązku przeprowadzania dokładnego mycia i dezynfekcji rąk przed wejściem do obiektów, w których utrzymuje się drób;
• brak kontaktu pracowników ferm drobiu z innym ptactwem np. kurami, gołębiami.

DODATKOWE ZALECENIA GŁÓWNEGO LEKARZA WETERYNARII

• słomę, która będzie wykorzystywana w chowie ściółkowym należy zabezpieczyć przed dostępem dzikiego ptactwa (przetrzymywać w zamkniętych pomieszczeniach, zadaszyć itp.);
• należy regularnie przeglądać wszelkie połączenia i rury (silosy paszowe) pod kątem obecności zanieczyszczeń np. odchodami dzikich ptaków;
• należy eliminować wszelkie możliwe do usunięcia nieszczelności budynków inwentarskich (umieścić siatki w oknach i otworach, zabezpieczyć kominy wentylacyjne);
• nie należy tworzyć sztucznych zbiorników wodnych na terenie gospodarstwa (np. oczka wodne), a istniejące należy zabezpieczyć przed dostępem dzikiego ptactwa;
• nie należy dokarmiać dzikiego ptactwa na terenie gospodarstwa (usunąć karmniki);
• jeżeli na terenie gospodarstwa znajdują się drzewa owocowe należy jak najczęściej usuwać opadłe owoce.